Although yesterday I had declined to be picked up at the car park on Clay Bank Top and taken to my off-route B&B, I did ask for a drop off this morning because today’s walk was going to be a long one. I got underway at 8:00 and started with a very steep climb up to the top of Urra Moor. The weather was fine: broken clouds, sun, but with a strong breeze, fortunately from the west and thus in my back. It did cause a significant chill factor though, so after only an hour or so I had to stop and put on my fleece under my windbreaker.
After getting up this morning I’d put a small Compeed plaster on the remains of my blister. Without realising it, until I found out yesterday afternoon when taking a shower, I’d walked all day yesterday without a Compeed on my damaged toe without too much of a problem. Apparently the plaster had come loose during the night. The small Compeed I’d put on this morning, just in case, proved to be more of a bother than a help, and I quickly took it off again when I made the stop to put on the fleece jacket. The walking immediately became much more comfortable.
Once on top of the moor, the walk was wonderfully quiet. I saw lots of grouse again, but no other walkers until much later.
At one point, the route joins an old railway trackbed, which makes for a beautiful and easy-to-walk “highway-in-the-sky”. I followed it until I reached the famous Lion Inn for a quick lunch-stop and (unplanned) meeting with Martin-the-Scot and the gentleman from Oxford (or thereabouts).
The road-walk from the Lion Inn to Danby High Moor proved to be rather boring, but the path from thereon to Glaisdale Rigg offered a much more satisfying experience. Unfortunately, the next stage into the village of Glaisdale was along a very uneven and rocky path that quickly caused my feet to start hurting. I took the precaution of stopping and checking for any damage, but fortunately there were no blisters or any other wounds.
After passing through Glaisdale and the hamlet of Arncliffe Arms the walk continued along a beautiful path through a wood along the river Esk towards Egton Bridge. From time to time I was imagining I was an active participant in some sort of fairytale: it really was that pretty! The weather conditions had also improved: much more sun and far less wind.
The final part from Egton Bridge into Grosmont was a gentle stroll along the old toll road across Egton Estate, and I arrived in my B&B for the night, Lisvane House, by 17:00.
For dinner I went to the Station Tavern, where I met again with the owners of the B&B and what looked like the entire Grosmont cricket team who apparently had just played a successful game (but don’t ask me about the final score, as cricket numbers are entirely meaningless to me!)
Hoewel ik gisteren had afgezien van een lift vanaf het parkeerterrein bij Clay Bank Top naar mijn B&B dat enigszins naast de route ligt, had ik vanochtend wèl om een lift daarheen gevraagd, anngezien er voor vandaag een lange etappe op het programma stond. Ik vertrok om 8 uur en begon met een steile klim naar de top van Urra Moor. Het weer was goed: half bewolkt, zonnig, maar met een sterke wind, gelukkig vanuit het westen zodat ik hem in de rug had. Deze zorgde echter wel voor een aanzienlijk lagere gevoelstemperatuur, zodat ik na een uur of zo moest stoppen om mijn fleece vest aan te trekken onder mijn windjack.
Na het opstaan vanochtend had ik een kleine Compeed blarenpleister op de resten van mijn blaar geplakt. Zonder het in de gaten te hebben gehad, totdat ik gistermiddag een douche nam, had ik gisteren de hele dag zonder Compeed op mijn gekwetste teen gelopen, zonder dat dit problemen gaf. Klaarblijkelijk had de pleister gedurende de nacht losgelaten. De kleine Compeed die ik van,orgen had aangebracht voor het geval dat, bleek meer te irriteren dan te helpen en ik haalde hem er snel weer af toen ik stopte om mijn fleece aan te doen. Het wandelen werd meteen een stuk aangenamer.
Eenmaal boven op de heide aangeland was het heerlijk rustig wandelen. Ik zag weer veel korhoenders, maar geen andere wandelaars tot een veel later tijdstip.
Vanaf een bepaald punt komt de route uit op een oude spoordijk die een mooie en makkelijk begaanbare “snelweg-in-de-lucht” vormt. Ik volgde deze tot ik bij de beroemde Lion Inn kwam voor een snelle lunchpauze en een (ongeplande) ontmoeting met Martin-de-Schot en de heer uit Oxford (of daaromtrent).
De wandeling over de weg van de Lion Inn naar Danby High Moor bleek tamelijk saai te zijn, maar het pad vanaf daar naar Glaisdale Rigg bood een veel bevredigender ervaring. Helaas volgde het volgende deel naar het dorp Glaisdale een heel oneffen en rotsachtig pad waarvan mijn voeten al snel pijn gingen doen. Uit voorzorg ben ik even gestopt om te kijken of ze schade hadden opgelopen, maar gelukkig zag ik geen blaren of enige andere wondjes.
Nadat ik door Glaisdale en het buurtschapje Arncliffe Arms was gelopen, vervolgde ik mijn weg over een prachtig bospad langs de rivier de Esk in de richting van Egton Bridge. Af en toe verbeeldde ik me dat ik in een soort sprookje was beland, zo mooi was het hier echt! Het weer was ook aanzienlijk beter geworden met veel meer zon en veel minder wind.
Het laatste stuk van Egton Bridge naar Grosmont was was het rustig slenteren over de oude tolweg over het landgoed van Egton en ik arriveerde bij Lisvane House, mijn B&B voor die nacht, tegen 17:00 uur.
Voor het avondeten ging ik naar de Station Tavern, waar ik de eigenaren van het B&B weer ontmoette, evenals een gezelschap dat volgens mij het complete cricket team van Grosmont omvatte, die blijkbaar juist een wedstrijd hadden gewonnen (maar vraag me niet naar de einduitslag, want cricketscores betekenen helemaal niets voor mij!)
